İsim Farklı Gün Aynı

Yıl başı der insanlar nedense yıl sonuna. Oysa henüz başlamamış bir yılın başı, bir önceki yılın son gününde kutlanır. Trende geriye doğru yürümek gibi gelmiştir hep bana yıl başları. Vagonun başından başlar sonuna doğru gidersin vagonu bir seramoniyle bitirip bok varmış gibi bir sonrakine geçersin. Senin bir sonraki vagon sandığın ise bir öncekidir aslında. Birinin sonundan diğerinin başına geçiyorsan ya daire çiziyorsun ya da geri gidiyorsun demektir farkında olmasanda. Niye kutlar insan geriye atılan bir adımı? Başlarda her şey ne kadar güzeldi? Adı üstünde baş işte taze, yeni, körpe… inşaattan kuma atlamaktı derdimiz kimin ebe olacağıydı aklımızdaki tek soru? Bir trende geriye gitmektir hayat baştan sona doğru. Bu yüzden kutlanmamalı vagon sayısındaki bir artış… ileri değil geri gidiyoruz sona doğrudur yönümüz. Bir vagondan diğerine geçmenin verdiği alışkanlıkla atacağız kendimizi son vagondan. İleri gidermiş gibi hevesle gidiyoruz geriye, düşmeye teşneyiz familya olaraktan. Aç parantez olsun bu kısmın adı, vagon sayısındaki her artış bizi medenileştirmiyor vahşileştiriyor aslında, bu kısmın adı ne olsun sen tahmin et artık, parantez içinde kapa parantez. Herkes gibi benim de adımım bir vagon ilerde aç parantez geride, ama aklım en az iki vagon geride aç parantez ilerde. Parantezleri kapatmaya gerek görmüyorum açık kalınca ceryan yapmazlar biliyorum. Büyümek istemeyen o çocuğun adı neydi hatırlamıyorum. Ama uçuyordu eminim, uçuran bir toz vardı ben de ondan istiyorum.